ช่วงเวลาที่สับสน

หยุดสามวันนี้นั่งอยู่หน้าโน๊ตบุ้คมากกว่าสิบชั่วโมงต่อวัน นี่เป็นความจริง ได้เห็นพลังของตัวเอง ความมุ่งมั่นที่จะเรียนรู้ ทำงานจนลืมเวลา และด้วยใจที่จดจ่อที่จะทำความเข้าใจกับมันให้ได้ ถึงขณะนี้ก็ยังทำความเข้าใจได้ไม่หมด ฉันกำลังเรียนสร้างบล็อก ฉันอยากฝึกใช้เครื่องมือหลายๆตัว เครื่องมือแต่ละตัวกว่าจะทำให้ปรากฎขึ้นบนบล็อกก็ต้องเดินวนเวียนสับสนอยู่ในเวบโน้นเวบนี้อยู่เป็นนาน

หลายคนที่อ่านบล็อกนี้อาจจะหัวเราะ และส่ายหน้าว่าชิลๆ แต่สำหรับฉันดูเป็นเรื่องใหม่ทุกเรื่อง ด้วยต้นทุนที่ต่ำกว่าเพื่อนบางคน ทำให้ต้องใช้ความพยายามมากกว่าผู้อื่น แต่ก็ไม่ได้ทำให้ท้อถอย เพียงแต่บางครั้งต้องตัดสินใจหยุดพักไปก่อน เช่นการใส่พื้นที่ให้สนทนาแบบแชท ทำเท่าไรก็ไม่สำเร็จสักที การใส่นาฬิกาสวยๆศักเรือนบนบล็อกก็ยังทำไม่สำเร็จ รวมถึงการใส่วิดีโอดีๆที่อยู่ในคอมพิวเตอร์ซึ่งเลือกสรรมาให้เพื่อนเข้ามาเรียนรู้ ก็ยังทำไม่เป็น

การเป็นgood member ในกลุ่ม3 ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ฉันกำลังเรียนรู้ วิชานวัตกรรมฯ นี้เป็นวิชาแรกที่เรียนเป็นกลุ่ม และได้รับมอบหมายให้เป็นgood member ฉันเลือกหาข้อมูลเรื่องweb2.0 มาแบ่งปันกลุ่ม แค่ได้อ่านและสรุปมาจากแหล่งเดียวก็ใช้เวลานานมากทีเดียวในการทำความเข้าใจ มาณจุดนี้ก็พอจะรู้ว่าweb2.0 เป็นนวัตกรรมที่เอื้อต่อการติดต่อสื่อสารกันในสังคม เป็นสิ่งที่สนับสนุนการเรียนรู้ที่ทางการศึกษาเรียกว่าทักษะการเรียนรู้ตลอดชีวิต ซึ่งในทุกๆสาขาอาชีพจะปฏิเสธไม่ได้เลยว่าอยากให้บุคลากรในสาขาของตนมีความสามารถที่จะค้นคว้าหาความรู้ มีการสื่อสารและแบ่งปันความรู้กัน เพื่อให้เกิดองค์กรแห่งการเรียนรู้

ฉันชอบมากเลย และก็ตื่นเต้นกับนวัตกรรมที่เรียกว่าSecond Life ฉันเคยดูภาพยนต์เรื่องAvata ในweb2.0 สร้างแรงจูงใจมากเลย แต่ไม่รู้ว่าเราจะเป็นผู้กำกัAvata ได้ด้วย หลังจากที่ฝันไปกับการมีโอกาสใช้Second Life ก็ต้องรีบกลับมาดูแลตัวเองเกี่ยวกับการบ้าน ก็เลยจะส่งบล็อกมาจอดตรงที่ให้อธิบายว่าเอาเครื่องมือตัวใดมาใช้ในบล็อกบ้าง ตรงนี้แหละที่ทำให้ฉันชะงัก ท่านอ.วรสรวงนี้สุดยอดเลยสาธิตความสามารถในการสร้างบล็อกแล้วท่านยังต้องการให้เราใคร่ครวญความรู้ว่าได้เรียนรู้อะไร โดยเขียนจากผลงานของเราเอง สุดยอดมากๆ วิธีนี้เห็นท่าจะต้องลอกเลียนแบบไปใช้กับนักเรียนของเราบ้าง ถ้าผ่านด่านตรงนี้ได้ผู้สอนก็จะมั่นใจว่าผู้เรียนสามารถบรรลุวัตถุประสงค์การเรียนรู้ตามที่คาดหวัง